Marek Szlezer

Pianista urodzony w Krakowie. Absolwent Akademii Muzycznej, doktor habilitowany tej uczelni, prowadzący w niej klasę fortepianu. Ceniony interpretator dzieł Fryderyka Chopina, ma też w swoim dorobku liczne prawykonania utworów współczesnych kompozytorów. Rodzinnie związany ze światem muzyki, nie pamięta swoich początków gry na fortepianie. Od 13. roku życia uczył się w paryskim konserwatorium pod kierunkiem prof. Marcelli Crudeli. Studiował podyplomowo w Brukseli, otrzymując stypendium królewskie. Jest wielokrotnym stypendystą Ministerstwa Kultury i międzynarodowych fundacji. Pracował pod kierunkiem Krzysztofa Pendereckiego oraz pod batutą wielu dyrygentów (między innymi w Carnegie Hall, St. Martin-in-the-Fields, Seoul Arts Center, NCPA w Mumbaju). Jest redaktorem edycji dzieł fortepianowych kompozytorów polskich, prowadzi wykłady, wydaje płyty z muzyką solową i kameralną. Nagrywa utwory Beethovena, Chopina, Rachmaninowa, Szostakowicza, Szymanowskiego, Pendereckiego, Friemanna, Meyera, Sarneckiej. W jego interpretacji dzieł kompozytorów narodowych zauważyć można dialog z przeszłością, odkrywanie nowych dróg rozumienia muzyki polskiej, chęć zaskoczenia słuchacza, ale też wskazanie uniwersalnych walorów tej muzyki. Polskim i zagranicznym słuchaczom przedstawia i przybliża uważaną – być może niesłusznie – za trudną muzykę współczesną, wykonuje również utwory dedykowane mu przez wielu polskich kompozytorów. Promuje polską muzykę współczesną w świecie. Twierdzi, że należy przywrócić jej należne miejsce na światowych scenach.

Choć w związku ze swoją pracą pianisty zwiedził dużą część świata i nagrywał w wielu krajach, niezmiennie znajduje czas na pogłębianie swojej drugiej pasji, związanej z zainteresowaniami historycznymi.

Historią starożytną i historią wojskowości interesował się od najmłodszych lat. Jego pasją stały się krakowskie fortyfikacje. Zwraca uwagę na miejsce Krakowa w szeregu najbardziej ufortyfikowanych polskich miast i na jeden z najlepiej zachowanych w Polsce systemów fortecznych. Eksploracja fortów jest dla Marka Szlezera romantyczną przygodą. Niespodzianką, bo przecież nigdy nie wiadomo, na co się trafi podczas eksploracji starych zabudowań. To kontakt z historią i czasami, kiedy Kraków znajdował się w zaborze austriackim, ale też oderwanie się od rzeczywistości, dotknięcie przeszłości, powrót do świata, którego już nie ma.