Jakub Woynarowski

Autor „wizualnych opowieści”. Urodzony w Stalowej Woli, Absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, studiował na Wydziale Grafiki (dyplom w Pracowni Filmu Animowanego) oraz w Międzywydziałowej Pracowni Intermediów. Na macierzystej uczelni uzyskał tytuł doktora, prowadzi zajęcia w Pracowni Rysunku Narracyjnego. Laureat wielu nagród, między innymi Paszportu Polityki. Wielbiciel Krakowa i teorii spiskowych. Swoje opowieści prezentuje za pomocą najrozmaitszych działań artystycznych: tworzy komiksy, artbooki, atlasy wizualne, filmy, instalacje, jest kuratorem wystaw i autorem esejów. W pracy artystycznej często spogląda w stronę przeszłości, szukając jej związków z teraźniejszością, odczytując jej znaczenia w nieoczywisty sposób, prowadząc poszukiwania w archiwach, łącząc fascynację codziennością z zainteresowaniem historycznymi osobliwościami.

Jakub Woynarowski wykorzystuje w swoich projektach tkankę miejską, jego polem zainteresowania mogą być zarówno okolice budynku dyrekcji Huty Stalowa Wola, jak i Wzgórze Wawelskie. Eksperymentuje, wykorzystując w swojej twórczości w równej mierze elementy przestrzeni miejskiej i galerii sztuki. Prowadzi dyskusje z przeszłością, czego przykładem może być autorska oprawa pawilonu polskiego na Biennale Architektury w Wenecji, przygotowana w ramach wystawy „Figury niemożliwe”, analizującej symbolikę baldachimu nagrobka Józefa Piłsudskiego.

Nazywa siebie kreatywnym opowiadaczem, który staje się przewodnikiem po rzeczywistości, kadruje ją i nadaje jej nowe znaczenia. Tworzy kolekcję niezwykłości odnajdowanych w tym, co jest pozornie zwyczajne. Konstruuje alternatywne wersje historii, bawi się teoriami spiskowymi, wykorzystuje w swoich pracach symbole ezoteryczne i religijne. Wyrywa obiekty z kontekstu i przedstawia je w nieoczekiwany sposób. Tworzy eksperymentalne komiksy, których głównymi bohaterami są przedmioty, często zwyczajne, codziennego użytku. Do przedstawiania swoich wizji wybiera przeważnie trzy kolory: czerń, biel i czerwień oraz trzy figury geometryczne: trójkąt, kwadrat i koło.

Niestrudzenie szuka w sztuce dawnych wieków połączeń ze sztuką nowoczesną. Fascynuje go tajemnica, quasi-religijność, motyw gabinetu osobliwości czy świata, którym pod nieobecność człowieka zaczyna władać przyroda.